ne söylesem, boşa leylam..

Sanki parçalanarak ilerliyorum,

Her metro istasyonunda, her otobüs durağında, her vapurda bir parçamı bırakıyorum. Bölünüyorum belki de, neremden koptuğunu bilmediğim parçalarım beni terkediyor bulduğu ilk fırsatta..

 

Kaybediyorum,

Direndikçe ve

Vazgeçtikçe

kaybediyorum..

 

Batıyorum,

Düşündükçe ve

Karar verdikçe

Batıyorum.

 

Eziliyorum,

Gerçekleri söylemekten ar ediyorum artık.

Raconlara, törelere boyun eğiyorum.

 

Dayanmaya çalıştıkça kan kaybediyorum, kazansam nolacak ki?

Tüketiyorum aldığım ve verdiğim tüm nefesleri.

Damarlarım grev yapıyor ben yerçekimine yenik düştükçe..

 

Dönüp bakıyorum, dönüp sadece bakıyorum. Çünkü yapabileceğim bir şeyin kalmadığına inanıyorum. Bitiriyorum takatimi çünkü istemiyorum vebalini; yapabildiğim halde yapmadığım şeylerin.